در دستگاه های حضور و غیاب از روش های شناسایی متنوعی جهت ثبت تردد افراد استفاده می شود. برخی از این روش ها همچون استفاده از شناسه ی عددی (نام کاربری و رمز عبور) و یا کارت بدون تماس از امنیت پایین تری برخوردار بوده و در مقابل روش های بایومتریک (روش های مبتنی بر ویژگی های فیزیولوژیکی افراد) همچون شناسایی بر اساس الگوی اثرانگشت، چهره، چشم، الگوی کف دست و ... از امنیت و اطمینان بسیار بالایی برخوردار هستند.
حال جهت انتخاب محصول از میان دستگاه های حضور و غیاب کارابان لازم است بر اساس شرایط محیطی و نوع فعالیت افراد، روش (روش های) شناسایی مورد نظر خود را مشخص نمایید. برای مثال در محیط های کارگاهی و آزمایشگاهی که استفاده از سنسور اثرانگشت محدودیت هایی به همراه دارد، روش شناسایی توسط دوربین تشخیص چهره کارابان پیشنهاد می گردد. در اینجا به مقایسه مختصری میان روش های شناسایی دستگاه های حضور و غیاب کارابان می پردازیم:
اثرانگشت: این روش از سرعت و امنیت بسیار بالایی بهره می برد. سنسور اثرانگشت کارابان دارای ساختاری ضد تقلب و ضد خش می باشد. این سنسورها از تکنولوژی روز سنسورهای نوری بهره می برند.
تشخیص چهره: سنسورهای تشخیص چهره کارابان از سرعت بسیار بالایی برخوردار بوده و با توجه به دارابودن تکنولوژی دید در شب با بهره گیری از چراغ های مادون قرمز، امکان شناسایی افراد در نور بسیار کم را نیز دارا می باشند.
تشخیص الگوی کف دست: این تکنولوژی با وجود نوپا بودن طرفداران خاص خود را دارد. به ویژه محیط های بیمارستانی و درمانی که افراد دارای ماسک می باشند و همچنین بهتر است از تماس با اشیاء مختلف جلوگیری شود تکنولوژی شناسایی کف دست کارابان بسیار کارآمد خواهد بود.
کارت بدون تماس: با وجود امنیت پایین تر این تکنولوژی شناسایی در مقابل روش های بایومتریک، اما همچنان یکی از پرکاربردترین روش های شناسایی در دستگاه های حضور و غیاب و کنترل تردد می باشد. دستگاه های حضور و غیاب کارابان که دارای این روش شناسایی هستند از آنتن های قوی و بسیار سریع بهره می برند.
برخی از دستگاه های حضور و غیاب کارابان با بکارگیری چند روش شناسایی در کنار هم، امکانات گسترده تری را در اختیار کاربران قرار می دهند. بدین ترتیب و با استفاده از این دستگاه ها که تحت عنوان دستگاه های مالتی بایومتریک معرفی می شوند ترکیبی از مزایای گفته شده در بالا قابل استفاده خواهند بود.
